İçimde
iki kadın vardı, ikisi yüzünden yaşlandım. İçimde deli bir kız daha var benden
başka. Katili oluşuma sebeptir.
Zordu iki kadınla yaşamak, yoruldum aralarında
kalmaktan, didişmelerini dinlemekten. Öldürdüm gitti birini.
İçimdeki o deli kız ne zaman sıçrayarak uyansa; kabuslarım
bir bir gerçek oluyor. İnanılır gibi değil.
Bir kişi hep diğerinin felaketi mi olmalıdır,
aynı bedende bile olsa?
Onun iyiliği için yaptım, daha fazla üzülmesin diye.
İçimdeki o deli hadsizi ne zaman canının istediğini söylemeye başlasa, birini
utanmazca öpse bir bina enkazında duyulmuyor sesim. Çok seven, çok sevince
sevileceğini zanneden bu “saf”, aklımı tatile çıkarıp ortalığı yakıp yıktığında
hizmetçisi gibi götünü topluyorum. Bıktım artık.

Yaşadıklarımız
bu kadar güzelken istiyor muyum sanıyorsun; seni seviyorum ama olmuyor,
özlüyorum ama yapamıyorum. Beni biraz da sen mecbur bıraktın seni öldürmeye,
keşke beni bu kadar yormasaydın.