23 Mayıs 2021 Pazar

Kendimle tanıştım


Aşksız hayatı light ton balığı tadında gören biriyseniz kendinizi henüz keşfetmemişsinizdir. Defteri kapattığımdan beri kendimi bulmuş gibiyim. İlişkiler yorucu olmaya başlayınca tutunduğumuz her dala aşk demeyi alışkanlık haline getirdik. Toksik ilişkiyi aşk sandığımızdan beri hiçbirimizin de yüzü gülmedi. Sevgisiz olana sevgili olmak çözüm getirmez. Nihai sonuç toksik olan biter. Toksik ilişkinin yerine detox yapmak bizde adettendir. 2 yıldır elimi sürmediğim (açıkçası mesleğe başladığım için biraz çekindiğim) bloğuma bile hep aşk için ve aşk yüzünden yazmışım. E mademki ben kendimi buldum neden bunu yazmayayım? Bu hepsinden değerli.

 

***

 

İnce düşünmekten, tamam dürüst olayım karma (ilahi adalet) korkusundan en büyük haksızlığı kendime yaptığımı fark ettim. “Aman kalp kırmayayım başıma gelir. Aman üzmeyeyim üzülürüm. Aman aldatmayayım aldatılırım. Aman zor zamanı şimdi bırakmayayım” dedim dedim ve yapmadığım her şeyi yaşadım. Kendimi tanıyorsam bunları gene yapmam ancak hata payı kontenjanım doldu.

 

***

 

Boşluğa düştükten sonra kaybettiğin bir tek kendinsin. Bulduğunda ise tamir edecek olan da. Kötü bir günün ardından arkadaşıma “Şu an kötüyüm ama yarın kötü olacak kişi ben olmayacağım” demiştim. Ben iyi oldum ama kötü olan “oh iyi oldu” diyecek kadar bile umurumda olamadı.

 

***

 

Kendimle kalmak benim en büyük korkularımdan biriydi. Evde tek kalmak istemiyordum, izin gününü tek geçirmek istemiyordum. Üniversiteden mezun olup yurttan ayrıldığımda, arkadaşlarım tek tek memleketlerine döndüğünde yaşadığım yalnızlık nedeniyle olmuştu bu durum. Yurtta çok kalabalıktım birden düştüğüm boşluk bende bir yalnızlık fobisi oluşturdu. Hâlbuki yurtta kalırken bile o kadar arkadaşıma rağmen tek başına kitap okumaya sahile giden, alışverişi tek başına yapmayı seven bir insandım. Her şey bir ayda falan oldu.

 

***

Bir anda yakalandığım bu fobiden de hayatın küçük oyunuyla kurtuldum. Çivi çiviyi gerçekten söküyor. Her şey en yakın arkadaşımın korona nedeniyle karantinada kalmasıyla başladı. Tek başıma kaldım kaldım kaldım ve sonra bu hoşuma gitmeye başladı. Yalnızlık da biraz bisiklete binmek gibi unutuyorsun, korkuyorsun iki pedal çevirince alışıyorsun.

 

***

 

Kendimi kaybettiğimi sandığı yerde kendimle karşılaştım. Yalnızlıktan korkarken düne kadar, biri gelip düzensizliğimi bozacak diye ödüm kopuyor.O yüzden kendim dışında kimseye de yer kalmadı. Birileri varken bile hayatımda her şeyi çatır çatır halleden bendim. Ben bana yeterim kimsenin yük olmasına gerek yok! Yaşanırken değeri bilinmeyen hiçbir şeyin kıymeti olmaz gözümde. Geçirilen zaman kalmaya sebep değildir. Ne arkadaş, ne sevgili… Herkes kendi yoluna ben bambaşka bir yolda…

 

***

 

Çok vakit aldı ama oldu. Sabah uyandığımda düşündüğüm tek kişi de, gece uyurken düşündüğüm tek şey de, iyi olsun diye, başarılı olsun diye, her şeyin en güzeline sahip olsun diye uğraştığım tek kişi aynaya bakınca ve  ön kamerayı açınca gördüğüm uzun saçlı kadın kişisi.  Uğruna ortalığı yakıp yıkacağım da o. Her zaman güçlüydüm, üstüme gelen bunu bahane ederek geldi hep. Giden de bunu bahane ederek gitti. İstemiyordum ama güçlüyken de güç oluverdim birden bire. Bir kere geldiğim yarın sabah ne olacağımı bilmediğim hayatımda bugün sadece kendimleyim. Artık dün yok, yarın yok. Bugün var. Benim için beklemek bir değerdi, artık zamanım yok.

 

***

 

Meğer en büyük aşk insanın kendini bulmasıymış ve insanı karşılıksız sevecek başka hiç kimse yokmuş. Bunu geç anladım ama 24 değil 44 yaşımda da anlayabilirdim. Ne çok kadın var tek başına bir şeyleri hallettiğinin farkında olmayan. O kadar rahatladım ki bunu anladığımda, bugün hiçbir şey zor değil benim için. Olanlar için iyi ki diyemem ama iyi ki diyemediklerimi de, keşke dediklerimi de unuttum gitti. Ne yük olsun omzumda ne de başımda ağrı. Kalben yanımda olan bir iki değerli insan da kendim dışındaki en büyük kazancım oldu bu süreçte. Varlıkları bile dünyalara bedel. Bir zamanlar gerçekten bir şeylere inanan biri yazardı buralarda artık sadece kendine inanan biri var. Ve hiç bu kadar mutlu olmamıştı…

2 yorum:

  1. Yalnızlar sokağının yeni sakinesi...
    Burası, Siyah beyaz yaşadığın hayatın,kendinle baş başa kaldığında farklı renklerini keşfedip,
    Yeni yeni hikayeler ve şiirler biçeceğin semtin sokağıdır...
    Kaldırımları ıslak, duvarları sahipsizdir...
    Kendi şarkılarını yazıp, kendi şarkılarını söyleyenlerin adresidir burası...
    Burada ki tüm paylaşımlar kadehler üzerinedir...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. O zaman okuduğum hikaye veya bilmiyorum belkide gerçek yaşanmış hayatıdır bu sözlerin şerefine.

      Sil

Ne düşünüyorsan..