Kendimi kurtarma operasyonu

Bir narsistin deyimiyle "duygularını yoğun yaşayan" bir insan olduğumdan başımı belaya soktuğum çoktur. İnsanların bana pek bayılmadığını da hesaba katıp e bu insanlara boyun eğmediğimi de ekleyince olanlar oldu. Bir anlık bir hatayla durduk yere biriyle davalık oldum. 

Polis, ifade vs... Bunların bende yarattığı tahribatlar zaten çok kötüydü. Haber için ifadeye gittiğimde bile kötü anlar zihnimde canlanır günümün içine ederdi. Ancak çocukluğumda başlayan ergenliğimde zirvesini gören öfkem 2021'de "beni yerden yere atan" olaylar silsilesinin ardından bir de hiç gün yüzü görmeyince birikti birikti birikti yanlış yerde patladı. Beş para etmez insanların ağzına laf versem de aslında hem gizli düşmanlarımı, adını bile bilmediğim insanların benim hakkımdaki yargılarını ortaya çıkardığı için memnunum. Kendiyle yüzleşmeyi bilen birisi olarak ya bu öfke beni bitirecek ya da ben bu öfkeyi bitireceğim diyerek artık psikolog yolunu tutmanın zamanı geldiğini kabul ettim.

Bunu ailemin yanına gidince daha iyi anlıyorum "Beni benden başka kurtaracak kimse yok"

Benim dirayetli duruşum, çabalarım, azmim, bacaklarımı kendime çekip kendime sarılışım bir yere kadar taşıyabildi beni. Bu hikaye burada noktalansaydı beş para etmez insanların zaferi olacaktı. Kimseyi sevindirecek halim yok... O yüzden bir silkelenmem gerekti. Bir kafede arkadaşımla oturup spora gidecekken ışığını açık gördüğüm psikoloğun kapısını çaldım ve bildiğin ağladım. Birine zihnini bütün karanlıklarıyla dökmek güzel olay. Bazı soruların neden sorulduğunu hala anlamasam da kendimi rahatlamış gibi hissediyorum. Yüzleştiğimi sandığım olaylarla tekrar yüzleşiyorum. Kabul edemediğim bitişleri kabullendim. O anda kalmak her ne demekse sanırım onu yapmayı becermeye çalışıyorum ve bazen oluyor. Ağlama krizlerim azaldı ama ağlamam geldiğinde hemen ağlamam gerekiyor. Kendimi tutmamam gerek. Beni tetikleyen insanlardan uzak duruyorum, beni olduğum kişi olarak sevmeyen, beğenmeyen herkesten uzaklaştım. Kilomu artık eskisi kadar takmıyorum. Alıp verilen bir şey, gerektiği zaman gereğini yaparım. Daha seanslarım sürecek çünkü ne bir çamura batmak istiyorum, ne de beni o çamura itmek isteyenlere prim vermek. Bunu sadece kendim yapabileceğimi çok iyi biliyorum...

 Psikolog parasını kıyafete harcamaktan güzel giyinen bir sinir hastası olmuştum

Eğer psikoloğa üç yıl önce gitseydim ne olurdu diye düşünmeden edemiyorum... Belki bu kadar hata yapmazdım, belki bu kadar insanın beni hayal kırıklığına uğratmasına izin vermezdim, öfkem yüzünden elimden kaçırdığım fırsatlarım olmazdı. Ama oldu. Artık bunun için kendime kızmıyorum... Belki de benim ikna olmam gerekiyordu buna ihtiyacım olduğuna. Gözümdeki perdeyi kaldırdım, herkese karşı. Karşılarına geçip yeni uyanmış bir gözle bakma şansına eriştim. Bu dünyada bir yerde karşılaşıp birbirimize derslerimizi vermemiz gerekiyordu. Verdik, bitti, artık an bu an, yaşam şu anda ve ben, bende bırakılan izlerin derslerini alarak kendi yolumdayım. İzninizle...